Het dagelijkse leven

Dag allemaal,

Tussen alle bedrijven weer een berichtje uit Tsjaad. Dat is nog best lastig want het is hier momenteel echt druk. Ook heb ik een weekje zonder internet gezeten en dat is niet echt handig als je een blog wilt bijhouden… Als enige Nederlander in Abéché is het best aanpoten, omdat ik behalve het ‘normale werk’ ook nog aardig wat vanuit nationaal oogpunt mag doen . De tijd vliegt voorbij op deze manier, dat wel.

Ik zal jullie deze keer eens aan de hand meenemen over het leven op het kamp in N’Djamena (soms zit ik daar even) en Abéché. Zoals ik al eens eerder heb geschreven zitten we met allerlei EU-landen in Tsjaad. Dat maakt het leven hier best uniek. Je leeft, woont en werkt als het ware in een internationale smeltkroes. Iedereen moet daarbij concessies doen, vooral vwb de privacy. Daar heb je hier gewoon niet echt veel van.

Ik slaap momenteel met 7 anderen in een tent (5 nationaliteiten). Die tent is gelukkig voorzien van een airco, die redelijk bestand is tegen de hitte (mits er stroom is natuurlijk). Wellicht zou je hier zonder kunnen leven, maar dan ga je wel op 50% van je capaciteit draaien. Tijdens de siësta (een doodnormaal verschijnsel in Afrika) van 13.00 tot 15.00 loopt de temperatuur op een gemiddelde dag rustig op naar 45-50 graden Celsius. Zonder airco kun je dan in de tent echt niet meer vertoeven en heb je dus gewoon geen siësta.

Tegenwoordig loop ik iedere ochtend zo’n 6,5 km hard (rondje rondom de airstrip van Abéché, zoek maar eens op met Google Earth). Dat doe ik ergens tussen 0530 en 0600 omdat het anders te warm is. Met een beetje geluk is het nog zo rond de dertig graden tegen die tijd. Meestal doe ik nog wat sit ups en push ups (is mij dringend aangeraden vanuit een zekere sportschool) als ik weer het kamp ben binnengekomen. Na het uitzweten is het tijd voor een douche. Die zijn hier ook wel wat anders als thuis. De Fransen hebben hiervoor best een aardig systeem. Het is een cabine met rits, 3 afsluitbare grote opbergvakken (schone kleren, vuile kleren en schoenen), een matje onderin en een simpele douchekop. Aangezien water echt een schaars goed is, moet iedereen daar zo zuinig mogelijk mee omgaan. Je sproeit jezelf dus nat, kraan uit, inzepen, haren wassen, afspoelen, afdrogen en klaar… Daarna met zijn allen nog even scheren bij de grote wasbakken, aankleden en ontbijten. Gauw nog even tandenpoetsen (een elektrische tandenborstel trekt hier best nog wat bekijks) en aan het werk.

Het eten is, hier zolang je op een kamp met verse voedselvoorziening en keuken zit, zonder meer goed. De Fransen heten nu eenmaal niet voor niets ‘bon vivants’. Eigenlijk eten Fransen twee keer per dag warm. Als ik alles zou eten wat ik krijg voorgeschoteld, dan groei ik achter elkaar dicht. Dat doe ik hier dus met mate. ‘s-Middags meestal wat warms, ’s-avonds meestal wat soep, brood en salade. Over een week zit ik overigens voor de rest van missie op een ander kamp. Daar zijn de voorzieningen stukken minder. Vanaf dat moment eet ik voorlopig gevechtsrantsoenen (rations combats ofwel meal ready to eat, MRE). Daar kun je ook prima op leven maar is doorgaans lang niet zo smakelijk.

De toiletten hier zijn redelijk. Met een beetje mazzel zit er een bril op, meestal niet. Dat is natuurlijk nog altijd veel beter dan boven en of ander gat hangen. Van het uitzicht in NDJ heb ik nog even een foto gemaakt. Dit soort vertalingen van Frans naar Engels kom je hier overal tegen. Altijd goed voor het ‘Allo Allo’-gevoel. Met de overgang naar het andere kamp in Abéché worden de toiletvoorzieningen ook dit allemaal een stuk minder. Er wordt nog wel gewerkt aan een noodoplossing maar voorlopig zie ik het ‘donkere gat’ scenario met rassé schreden naderen…

Na de ‘lunch’ is het tijd voor de siësta. Vaak doe ik dan ook nog even een handwasje. Na een uurtje drogen aan de lijn kan alles weer opgevouwen mijn kist in. ‘s-Middags gaan we door tot 19.00 (als er geen crash acties of speciale diensten te hoeven worden gedraaid). Daarna ben je in principe de rest van de avond vrij. Op het huidige kamp is er niet zoveel te doen maar is er nog wel een barretje en patio om te zitten, op de nieuwe stek is voorlopig niets aan afleiding. Van de familie heb ik overigens een geweldig shirt (dank, dank, dank) toegestuurd gekregen. Morgenavond zit ik in mijn t-shirt als enige Nederlander, waarschijnlijk gesteund door wat Ierse collega’s, bij de Italianen de eerste wedstrijd van het Nederlandse elftal te kijken. Dat wordt nog wat… Hoe ik de rest van het EK ga meemaken is nog even niet duidelijk. Het zal wel verslagen lezen tijdens een bezoekje op internet worden. Maar wie weet, wellicht verrassen de Fransen ons nog en wordt er toch nog wat geregeld (per slot van rekening zitten we in dezelfde pool).

’s-Avonds heb ik meestal nog wat nationale zaken af te handelen en luister ik zo af en toe wat muziek (lang leve de uitvinder van de MP3-speler). Ook wordt er veel met elkaar gekletst. Daar wordt je met zo’n internationale setting doorgaans toch wel weer wat wijzer van. Op zich is het ook best gezellig. Om een uur of 10 heeft iedereen het wel weer gezien. Even opfrissen, tandjes poetsen en mijn mandje in. Nu is dat nog een Frans veldbedje, met een soort tentje van gaas tegen het ongedierte. Daar hebben we nog niet al te veel last van maar dat gaat met de komst van het regenseizoen veranderen. Tegen die tijd zal ik het nog wel eens over de lokale flora en fauna hebben.

Groetjes, Frits